...
19.01.2018
Minibüsten tüm eşyaları indirdik.
Evin ortası içinde envai çeşit eşya olan çöp poşetleri ile dolu.. Hiç problem etmiyor içimden yavaş yavaş hallederim diyorum.
Çok geç bir vakitte eve geldiğimiz için çocuklara biraz yemek yedirip yatırıyorum..
Ama ben uyuyamıyorum.
Bu eve girmemizle birlikte 40 tilki misafir oluyor zihnime 🦊🦊🦊... Evde artık 44 kişiyiz.🤭
Perdeler
Çamaşır makinesi
Yataklar
Lambalar
ve daha bissürü şey..
Ertesi sabah Kata uçuşta olduğundan gelemese de Kilise de birlikte dua ettiğimiz Pekka’ya haber vermiş. Pekka beni alışverişe götürecek ve çıkışta alacak. Tuula sabah perdelerle evimize geliyor. Bu iki insanı hayatımda ikinci defa görüyorum.. Çocukları Tuula’ya bırakıp Pekka ile alışveriş merkezine gidiyoruz.
Marketten ufak tefek ama önemli ayrıntılar olarak gördüğüm bir kaç şey alıyorum. Pekka’nın söylediği saatte otoparkta buluşuyoruz.
Tuula ile saat 16.00 ya kadar ev işi yapıyoruz. Bir mesaj geliyor. ‘İsmim Suvi Kata’nın arkadaşıyım. Sana yarın akşam 19:00 da üç tane avize getireceğim.’
Bir de Titi’den mesaj geliyor. Saat 17:00 de halı getireceğim.
Suvi ve Titi kim? Bilmiyorum..
Tuula gidiyor, Titi geliyor. Tık tık tık.. Kapıyı açtığımda bembeyaz yüzlü 70 yaşlarında bir Kadın elinde hediye paketine sarılmış pamuk elleriyle yaptığı 🥞 kek. Hayretler içerisinde kalıyorum. Arabayı işaret edip bagaja yöneliyoruz. İstediğini alabilirsin diyor. İhtiyacım olan iki halı alıp eve dönüyorum. Titi eşi ile geldiğinden eve girmiyor. Başka zaman ziyaretimize gelmesi için söz alıyorum..
Söyledikleri vakitten milim şaşmadan kapıda beliren bu insanlar beni hayret düşürüyor.
Türk arkadaşlar arıyor. Bir ihtiyacın var mı diye soran oluyor. Yok diyorum..
Çünkü bu küçük şehirde kurulan yeni dostluklar tüm ihtiyaçları sıfırlıyor.
İlk geldiğimde bir görevlinin sözü kulaklarımda çınlıyor. ‘Bu ülkede söz esastır. Size buranın insanları yalan söylemez.’
Müslüman sıfatlarıyla çepeçevre kuşatılmış bu insanlar tüm güzellikleri hakediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder