Anahtar 🔐

Bu sabah kapı 🚪 çaldı. Açtığımda Kamp görevlilerinden Sanna’yı görünce hemen terliklerimi giydim. Şaşırmıştı. Ben bugün yapmam gereken ortak alan temizliği için geldiğini düşündüm. Bana bişey söylemesine fırsat vermeden bir refleks ile temizlik eşyalarının olduğu odaya doğru yöneldim. Bir taraftan da ‘bana temizlik odasının kapısını açar mısın?’ diyerek yüzüne baktım.

Halbuki Sanna ‘seninle kontrat imzalamaya gidiyoruz’ diyordu. Bir an duraksadım. Ona dönüp ‘ben aptalım’ dedim. Halbuki söylemek istediğim bu kampta reflekslerimin ne kadar değiştiği ve durumları ne kadar içselleştirmiş olduğumdu.

Burada diğer ülkelerin müslümanlarının müslümana yakışmayan hallerini görmemek için olabildiğince az dışarı çıkıyor, az muhattap oluyordum. Görevlilerin bir de benimle uğraşmaması için azami gayret gösteriyor üç dakikada bir tıklanan ofise de işim düşmeden gitmiyordum.

Ev tutulma sürecinde de kelimenin tam manasıyla ‘gassalın elinde meyyit’ gibiydim. Ölü taklidi yaptıkça beklentimin de ne kadar asgariye düştüğünü gördüm. Zorlasan olacak denilen hiç bir işlem için zorlansam da zorlamadım.

Bugün ne oldu?

Sanna ile son işlemleri yaptık. Kontart imzalandı. Hiç beklentimin olmadığı bir anda anahtarları verdiler. Anahtarı aldığım anda gözlerim doldu.

Terhis teskeresi gibi..

Ne çok sıkıntılar barındırmıştım geçirdiğim bir yıllık süreçte. Hepsi 🎥 gözümün önünden geçiverdi.
Kamp hayatım bitiyordu işte.

Korkuyordum. Dilini bilmediğim bu ülkede üç çocukla hayata tutunmaktan korkuyordum.

Gel gör ki hiç korkmuş gibi de durmuyordum.

Bu bir sene de İhsan edilenleri görünce yokluk içinde Varlığa erdiğimi hissediyordum.

Acizliğin ne kadar büyük bir sırlı anahtar olduğunu tatmıştım.

Bana verilen anahtarın acizlik anahtarı ile yer değiştirmemesi için 🤲 ettim..

Demek ki benim sürecim de Yusuf olmak 11 aydı. Bitmeyen Yusuf hallerine boyun büktüm.

Acizlik Anahtarını alanlar hayatlarıyla bedel ödemiş o emanet ile de sessiz sedasız göçüp gitmişlerdi..

Peki ya ben.. Ah bu BEN!

İnsanlardan fersah fersah uzak durmama, yapayalnız koca bir şehirde (tek arkadaşı olmadığı bu şehirde) ev tutup malayaniyatı terk etmeme rağmen kurtulabilecek miydim kemalim için boş kelamdan..

Farkettim ki;

Bu yol uzun..
ve
Sıklığıma rağmen derin sular barındırıyor..