Deniz ben. Ben Deniz:)


Ümidini yitirmeyen herkese seslenmek için bu bloğu kurdum.

Yaklaşık 6 aydır  mülteci kampındayım. Tek Türk'üm. Yanımda üç çocuğum var.(Küçücükler) Onlar dünyalı :)

Yazmak için gerekli motivasyonu ancak buldum mu desem, kendime yeni yeni geliyorum mu desem, kardeşim Faruk yazmam için bin takla attı whatsapptan mı desem bilemedim.

Malum Türkiye'de Avrupadakilerin bakış açısıyla söyleyim 'Crazy President' var.

Benim de kapanan bir gazetede köşe yazılarım vardı.

Artık yoklar..

Eşimde yok. Boşandım.

Aldım çocukları, sırtıma çanta doğru Avrupa'ya.

Çok acite durumlar var burada fakat hiçbiri Nuriye ve Semih'in yaşadıklarından, sayısı gittikçe artan hapishanedeki bebek ve annelerinden daha kötü değil.

Öyle bir noktadayım ki dünya sanki avuçlarımın arasında ama ben sadece seyirci kalmak zorundayım. Daha fazlasını yapmalıydım. Yazmaya başladım...

Devam edeceğim..