Hastanedeyiz!

Allah (dünyanın neresinde olursanız olun) düşürmesin. Hastanedeyiz!

Küçük oğlan üzerinize afiyet biraz hareketli.🚶🚶Ben biraz diyorum siz anlayın..🏃🏃
Dün öğleden sonra gözümün önünde koltuktan düşüyor ve masanın kenarına sıyırmaya ramak kalmışken vuruyor. Kaçınılmaz son kaş yarılıyor.🤦🏻‍♀️💆🏻🔲

Büyük bir metanetle hemen office gidiyorum oğlan kucağımda, kanaması var. Gider gitmez sandalyeye oturuyorum çünkü takatim sıfırlanıyor. Sakinim çok sakinim, gerçekten bak. (bayıldım bayılacağım)

Görevliler önce beni teskin ediyor, hemen giyinmemi istiyorlar. 'Yanına yiyecek bişeyler al, uzun kalabilirsin. Diğer yavrulara bakacağız' diyorlar. Ben onları da almak istediğimi, hastaneye gidersem çok korkacaklarını ve bunu atlatamayacaklarını söylüyorum, kabul ediyorlar.

Üstümüzü değiştirmeden, çantamıza birer dış kıyafeti alarak kampın minibüsüne biniyoruz. 20 dk kadar gittikten sonra hastaneye ulaşıyoruz. Önce sıra numarası almalıyız. Acil ama sıraya girmemem adil değil. Sıramızı bekliyoruz. Neyse ki sıradaki biziz. Kayıt oluyoruz, işlem on dk sürüyor. Görevli yanımızda; hem özel şoförlük yaptı bize hem de refakat ediyor. 'Uzun bekleniyor buralarda, geçen sene geldiğimde 4 saat beklemiştim, rahat ol' diyor. Çocuklar her resmi kurumda olduğu gibi burada da var olan oyun köşesine geçip oyuncaklarla oynamaya başlıyorlar. Ufaklık unuttu kaşını.. Arada bir sızlanıyor.

Tek kadın
Üç çocuk.
Gurbet
Hastane
Mülteci.. vs vs

Acziyetimize binaen az bekliyoruz. Kayıt sonrası beklemek 40 dk. sürüyor. Beklerken kimseyi üzmeme adına aramıyor, haber vermiyoruz.(7 düvel şimdi duydu🙈) İsmimiz söyleniyor, içeri giriyoruz. 2 hemşire yarayı temizliyor, diğer çocuklar yanımızda kalmakta ısrar ediyor. Doktor gelince odadan çıkarıyorlar, refakatçimiz günün meleği olarak, çocuklara da bakıyor.😇

Kaş'a uyuşturucu iğne yapıyorlar; üç hemşire, bir anne, bir doktor zor tutuyoruz. İki dikiş atılacak. Oğlan 'Anne seni göreceğim' diye inlediğinden kalıyorum ve gözümün önünde dikiş atıyorlar.

5 kadınız ve operasyon bittiğinde hepimiz kanter içindeyiz. Başarmış olmanın mutluluğunu tebessümlerle paylaşıyoruz.

Bitti ✅ ' baştan sonra Razıyım Ya Rabbi cc' nidalarıyla çınlattım tüm hasselerimi.

Nasıl razı olmayayım ki!

Odamıza giriyoruz. Saat 18.20 biraz yemek yedikten sonra oğlan uyuyor. Diğer iki yavrum arkadaşlarının yanına gidiyor. Saat tam 19.00. Ben bilgisayarın başında, hepimiz gibi dualar eşliğinde twitt atıyorum. 

#FreedeomToKacmazFamily

Hastanede neden fazla kalmadığımızın hakikatine eriyorum.

Bu dert o kadar büyük ki derdime yanamıyor, yanmıyorum.
Biz iyiyiz. Kaçırılanlar iyi mi? Bilmiyorum. bilemiyoruz 😔😔😔